νους – χνους – χους (πορεία ένωσης εις ένα και άρση του μεσοτοιχείου παραπετάσματος)

Όποιος κοιτάζοντας ψηλά και ενώνοντας τη σάρκα με το πνεύμα έχει το Χριστό ευνοϊκό οδηγό της ζωής του∙ Όποιος τα κτήματά του, τη γλώσσα, τα αυτιά, το νου του και τη δύναμη δώσει στη ζωή που έρχεται, ληστεύοντας τον ευρύχωρο κόσμο, όσα κρατούσε ο ληστής των ξένων ο αντίθεος Βελίαρ , [1355] και φέροντας στις αποθήκες του σοδειές μεγαλύτερες από τις επίγειες που τις ληστεύουν οι κλέφτες και τις καταστρέφουν, θα δει με τα μάτια του το βασιλιά Θεό και θα γίνει πνεύμα αφού αποθέσει το σώμα και το πάχος που εμποδίζει και θα κερδίσει θέση στον αγγελικό χορό, παίρνοντας βραβείο μεγαλύτερο από τους αξιόλογους κόπους του∙ καθ' όλον δε θα βλέπει τη θαμπή όψη της σκηνής, όπως άλλοτε, ούτε την γραπτή εικόνα του νόμου που χάνεται, αλλά θα βλέπει με τα μάτια του καθαρού νου την πραγματικότητα.

Περί των παθών της ψυχής του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου μτφρ. Άγγελος Παπουτσής

-------

Το πυρ Του Αληθινού Τριαδικού Θεού είναι και πνοή ζώσα ευωδίας και γιαυτό μπορεί να αναπλάθει και να ανακαινίζει τις φύσεις μας και όλον τον κόσμο, σε σύγκριση με το καυστικό και δυσώδες που μας διαλύει η επαφή και η εθελούσια ή ακούσια κοινωνία του. Είναι φυσικό επόμενο, πως από την ποιότητα της νοεράς δύναμης που τείνει να εγκαλουπωθεί στην χοϊκή μας φύση (δια των αισθητηρίων - πυλών), εξαρτάται κι η δική μας ανάπλαση ή διάλυση. Η έμ-πνευσή μας, η Ζωή ή ο θάνατός μας...

Μεταξύ όμως του νου και του χου, παρεμβάλλεται ο χνους. Είναι σαν χνώτα που θολώνουν την ορατότητα για ευκρινή διάκριση των νοερών, που σκοτίζουν τη διάνοιά μας ώστε να μην καταλάβει τι σημαίνει θεοχαρίτωτος (φωτισμένος από ανέσπερο Φως) νους.

Ευχόμαστε στην γλυκυτάτη Θεοτόκο και την χαιρετάμε με το: χαίρε συ
γαρ ενουθέτησας τους συλληθέντας το νου… Είναι άστοχο και έλλειψη αυτογνωσίας όταν νομίζουμε πως είμαστε εντός εαυτού όταν τελούμε αδιάκριτες και αντίθεες 

και απάνθρωπες σκέψεις και πράξεις. Κι αυτό προέρχεται από την έλλειψη ορθού προσανατολισμού και εφεξής ορθής (προς τελείωση) πορείας. ….ελθών εις εαυτόν μετενόησε ακούγεται στο Ευαγγέλιο. Άρα χωρίς μετάνοια, χωρίς την μεταστροφή του νου στο Θεό, είμαστε εκτός εαυτού.

Κι όταν ζητάμε να κατέλθει ο νους να εγκαλουπωθεί στον χου κι όταν παράλληλα ανεβάζουμε τον χου να εγγίσει το νου, δεν μπορεί να μην έλθουμε αντιμέτωποι με τον παρεμβαλλόμενο χνου, που μόνο ο φρέσκος και καθαρός αήρ αλλά και η θερμότητα μπορούν να μας απαλλάξουν από αυτόν τον διαθλαστήρα των συνειδήσεων (κατ’αρχάς όρασης και κατόπιν όλων των αισθητηρίων που μπορεί να μπερδέψουν το αληθινό από το αληθοφανές).

ΑΗΡ δημιουργείται επί της Αγίας Τραπέζης στην Θεία Λειτουργία με την απαγγελία του ‘’Πιστεύω’’. Είναι η ορθή Ορθόδοξη πίστη το πνεύμα και ο αήρ που καθαρίζει και τον νου και τον χου στην επικείμενη ένωσή τους. Είναι η Πνοή του Θεού και το Πυρ Του που αποσύρει το ενδιάμεσο πέπλο για την δική μας ευκρισία - διάκριση.

νους

•  

χνους

χους

...Φαίνεται κάπως ευκρινέστερα σχηματικά – γραμματολογικά δλδ σχηματική ‘’ελληνική’’ γραμματολογική διευκρίνιση στην ένωση σε μονάδα, από διασπασμένη σε αυτήν την φάση, του ‘’ν’’ επί και εντός του ‘’χ’’ – άνω μέρος, στην αρμόζουσα πρώτη θέση, αποκαθιστώμενο το απωλεσθέν αρχαίον κάλλος.

Το δε όλο νόημα, απευθύνεται στα ώτα μας. Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω, καθώς, το ους (που ακολουθεί το ν+ους και χ+ους), δεν είναι άλλο από το ωτίον (ους - αυτί) που σχηματικά είναι ένα έμβρυο ανεστραμμένο. 

Ένα έμβρυο σε συνάφεια με το ωτίον που είναι μαλακός χόνδρος που έχει δρόμο μπροστά του, για να ευλογηθεί ως οστέα τεταπεινωμένα κι αν δεν βρεθεί κάποιος ζηλωτής να του κόψει αυτήν την πορεία [όπως βρέθηκε ο Απ.Πέτρος (ως οδοδείκτης) να κόβει το δεξί ωτίον του δούλου του Αρχιερέα Μάλχου, διορθούμενος από Τον Κύριο για αυτήν την πράξη...]  

Κατά τον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, πράγματι, ενώ ο λόγος είναι σκληρός, είναι όμως αληθινός. Έμβρυα είμαστε μέσα σε σκοτεινή μήτρα κι Ο Κύριος, επειδή φανήκαμε έμβρυα του νου, γεννήθηκε για την δική μας σωτηρία (ολοκλήρωση).... την μεταστροφή του ( 6 ) ανεστραμμένου εν κυοφορία εμβρύου δι Αγίου Πνεύματος + 3 σε ( 9 ) όρθιο αναγεννημένο από εν πηλώ σε εν Χριστώ, άνθρωπο, δι ευχών πάντων των αγίων και ιδιαιτέρως της Θεοτόκου, που προμήνυσε αυτήν την ανόρθωση, δια της επισκέψεώς Της, στην ορεινή πόλη Ιούδα, την Ελισάβετ στον κυοφορούμενο ΙΩΑΝΝΗ. *

Κύριε, πρόσθες ημίν πίστη, αφορμάς μεταννοίας παράσχου ημίν και φώτισόν μας το σκότος.

με προοπτική και τέρμα την διαφάνεια 

και τρόπο (μυστικό και μυστηριακό) 

------

* προσέγγιση στο Ευαγγέλιο του μικρού παρακλητικού

---

νους (φιλοκαλικές σελίδες)